Verhaalslijn #1

Verhaalslijn stap voor stap

In de afbeelding hierboven kun je het verhaalslijn zien zoals ik het momenteel voor ogen heb. De gebruiker begint in Hilversum, daar waar de installatie uiteraard staat. De bedoeling is dat de gebruiker met mij terugreist in de tijd, terug naar DDR. Ik heb mijn verhaal zo bedacht dat de gebruiker niet zomaar ineens naar Berlijn kan rijden en dus terug in de DDR-tijd kan gaan, terwijl er ook nog fragmenten zijn van nu of de afgelopen jaren.

De gebruiker moet dus allereerst naar mijn huis rijden. Als je immers ergens naartoe gaat, heb je wel de benodigde spullen nodig en om aan info te komen dien je ook eerst ergens naartoe te rijden. Het 1e interactiemoment is dus dat de gebruiker moet gaan uitzoeken waar ik woon. Dit kan bijvoorbeeld zijn door middel van een visitekaartje die in de Trabant of bij de installatie ligt. Hier ziet de gebruiker dat hij/zij naar geldrop moet rijden. Dit dient de gebruiker dan in te geven via de computer. Daarna moet de gebruiker de Trabant starten, zoals in de voorgaande prototype te zien was. Start hij de Trabant goed, dan rijdt hij/zij naar geldrop. Krijgt de gebruiker de auto niet gestart, dan kan hij dmv de WHIMS (Wie Helfe Ich Mich Selbst) lezen hoe hij/zij een Trabant moet starten.

In Geldrop heb je 3 mogelijkheden. Je kunt mijn verzameling bekijken van Trabanten door de jaren heen, je kunt met mijn ouders/zus/vriendin gaan praten (voor de nodige info) of je kunt beelden zien van mij hoe ik de Trabant verzorg en dat ik er regelmatig aan moet sleutelen. Op deze manier kom je er als gebruiker achter, dat je wel degelijk een klein beetje kennis moet hebben. Heb je die niet, kun je beter even naar Deurne gaan waar mijn monteur is. Ik zal dat bij deze beelden zeggen. Mijn ouders zullen de gebruiker vertellen om even naar Oma langs te gaan.

De gebruiker heeft na Geldrop als hij/zij weer verder wil reizen de mogelijkheid om of naar Deurne te rijden, of naar Oma. Gaat de gebruiker niet naar Deurne, heet hij/zij niet de kennis om een Trabant te repareren, dus zal hij/zij strandden met pech en moet hij weer terug naar Geldrop. Gaat hij/zij wel eerst naar Deurne, kan hij dankzij mijn monteur meer leren over de techniek van de Trabant. Omdat mijn monteur en zijn vrouw enorme Trabi-liefhebbers zijn, mag de gebruiker ook even rondkijken in de loods waar maar vele Trabanten en andere IFA voertuigen staan. Maar het belangrijkste is dat de gebruiker iets leert over de techniek.

Heeft de gebruiker de kennis om aan de Trabant te sleutelen, kan hij/zij zonder zorgen verder reizen naar Oma. Oma vertelt wat meer over DDR en over haar oude woonplaats Dresden. De gebruiker dient weer goed op te letten wat ze zegt, want later heeft hij/zij dit nodig.

Oma is blij dat de gebruiker even langs kwam met de Trabant en de gebruiker zet zijn/haar reis voort. De keuze is nu om naar Berlijn of naar Dresden te rijden. Hedendaags maakt het niet uit hoe je ernaartoe rijdt, maar vroeger wel. Toen stond immers de grens daar. Uren wachten en een enorme controle waren toen doodnormaal. Geef aan de douane de juiste informatie die oma je heeft verteld en je kunt doorrijden. Weet je het niet, dan zal je de DDR ook niet inmogen en dien je weer terug naar oma te rijden.

Is de gebruiker door de grenscontrole heengekomen, kan de gebruiker nogmaals kiezen waar hij/zij naartoe gaat; Berlijn of Dresden.

In Berlijn kan de gebruiker meer te weten komen over het land DDR. Over de muur, de val van de muur en wat dit ook betekende voor de Trabant. Daarnaast wijs ik de gebruiker erop dat hij/zij een ritje kan maken in een Trabant met de Trabi-safari. Na het bezoekje aan Berlijn kan de gebruiker ook naar Zwickau. En indien hij/zij er nog niet is geweest naar Dresden.

In Dresden gaat de gebruiker terug naar het oude huis van mijn oma. Het huis waar ik als klein kereltje regelmatig kwam en de plek waar ik echt van hield. Door middel van enkele flashbacks en verhalen van mijn ouders en oma probeer ik over te brengen hoe ik was al klein jongetje. Zo wordt er verteld over het Sandmänchen en ook dat ik met mijn stepje de straat op ging om Trabi’s te fotograferen. De gebruiker kan dan zelf een foto maken van een Trabant en deze wordt dan als het ware geplakt in het fotoboek. Je kunt dan door het fotoboek bladeren en enkele foto’s aanklikken met meer info. Maar het gaat erom dat je op bepaalde foto’s klikt zoals van mijn opa of overgrootopa. Dan krijgt de gebruiker ook meer te horen hoe mijn opa is overleden en dat dat mede door de Stasi kwam. Bij mijn overgrootopa krijg je de mogelijkheid om een nieuw dorp te bezoeken; Friedebach.

In Friedebach kan je naar het oude huis van mijn overgrootopa gaan. Hij was boer en ook hier kwamen we regelmatig op bezoek. Het huis is inmiddels een monument. Maar hier maakte ik ook mijn 1e Trabant ritje. Door middel van archiefbeelden kun je snel zien hoe dat voor mij was. Ook zijn er nog archiefbeelden van mijn overgrootopa te zien.

Tot slot rij je naar Zwickau. Hier kun je naar de fabriek gaan waar de Trabant gemaakt werd, naar het Trabant museum of naar de grootste Trabant meeting van het jaar. En hiermee eindig je vervolgens de productie